De mens, het universum en het geloof

De mens verwerft zijn ware aard, het menszijn, met het geloof. Dankzij zijn geloof wordt hij zelfs de sultan van de gehele schepping. Aldus bestaat de oorspronkelijke taak van de mens uit het geloven in Allah en het verrichten van smeekbeden. Ongeloof daarentegen verlaagt de mens naar een waarde onder die van de dieren.

Uit de bewijzen voor deze waarheid vormt alleen al het verschil tussen mens en dier -ten opzichte van hun bekwaamheden waarmee ze op de wereld komen- een helder en onweerlegbaar bewijs.

Dankzij het licht van het geloof stijgt de mens naar de hoogste hoogten en bereikt hij een waarde die hem waardig maakt het paradijs binnen te treden. Door de duisternis van het ongeloof daarentegen vervalt hij tot de diepste diepten en krijgt hij een hoedanigheid die hem geschikt maakt voor de hel.

Het geloof is een licht dat het universum verlicht. Hij bevrijdt het verleden en de toekomst van duisternis. Wij zullen deze waarheid middels een denkbeeldige gebeurtenis omtrent het geheim achter het vers ‘Allah is de Helper van degenen die geloven. Hij brengt hen uit de diepe duisternissen naar het licht.’ toelichten. 

Het geloof is een kracht waarmee degene die de iman-at-tahkīk verwerft, de hele wereld kan trotseren en evenredig aan zijn īmān zich van de druk van de gebeurtenissen kan bevrijden. Hij zal ‘ik heb mijn vertrouwen in Allah gesteld’ zeggen en met een gerust hart op het schip des levens over de torenhoge golfen van gebeurtenissen varen.

Zoals het geloof het verrichten van een smeekbede als een onaantastbare bemiddeling vereist en de menselijke aard daarnaar een intens verlangen vertoont, verkondigt eveneens Allah (swt) ‘Wat voor waarde hebben jullie zonder jullie smeekbeden?’ en maakt Hij bekend dat wij geen waarde zullen hebben, indien wij geen smeekbede verrichten. Bovendien verkondigt Hij ‘Roep mij aan en Ik zal antwoord geven’ en legt Hij het verrichten van smeekbede als een taak op.